എന്‍ എം ഹുസൈന്റെ സൃഷ്ടിവാദം സംബന്ധിച്ച പോസ്റ്റില്‍ അറബ് മുസ്ലിം ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ എന്ന ഒരു പ്രയോഗം കണ്ടിരുന്നു. സുബൈര്‍ എന്ന ബ്ളോഗറാണത് പ്രയോഗിച്ചത്. എവിടെയാണങ്ങനെ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍, ഹുസൈന്‍ ആണതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത്.
>>>>>Kaalidaasan:
ഏത് മുഖ്യധാരാ ചരിത്ര പണ്ഡിതനാണ്, അറബ് മുസ്ലിം ശാസ്ത്രജ്ഞന് എന്നു പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത്?
January 26, 2011 1:30 PM
See the documentary evidence for the characterization of ARAB-ISLAM-MUSLIM:<<<<
ഇസ്ലാമിന്റെ സുവര്‍ണ്ണയുഗം എന്ന പേരില്‍ ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തിന്റെ എല്ലാ മുന്നേറ്റങ്ങളും അറബികളുടെ വകയാണെന്ന വിചിത്രമായ ഒരു വാദം ഇസ്ലാമിസ്റ്റുകള്‍ സ്വീകരിച്ചു കാണാറുണ്ട്. ഇതേക്കുറിച്ച് വിശദമായി ഞാന്‍ മറ്റൊരു പോസ്റ്റില്‍ പ്രതിപാദിച്ചിരുന്നു.
ഞാന്‍ സുബൈറിനോട് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിനുത്തരം പറയാനായി ഹുസൈന്‍ ഒരു ഇസ്ലാമിക വെബ് സൈറ്റായ സൈബെറിസ്ഥാനില്‍ നിന്നും ചിലതൊക്കെ പകര്‍ത്തി വച്ചിട്ടുണ്ട്.
അവയേപ്പറ്റി ചില വിശദീകരണങ്ങള്‍.
>>>>>"(1) John William Draper in the "Intellectual Development of Europe"
I have to deplore the systematic manner in which the literature of Europe has continued to put out of sight our obligations to the Muhammadans. Surely they cannot be much longer hidden. Injustice founded on religious rancour and national conceit cannot be perpetuated forever. The Arab has left his intellectual impress on Europe".<<<<<<
ഇത് തെറ്റിദ്ധാരണ പരത്തുന്ന ഒരു പരാമര്‍ശമാണ്. അറബി ശാസ്ത്രം എന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് ബാഗ്ദാദ് കേന്ദ്രമാക്കി ഇസ്ലാമിലെ Mutazilah കാലഘട്ടത്തില്‍ ഉന്നതി പ്രാപിച്ച ശാസ്ത്ര മുന്നേറ്റമാണ്. യാഥാസ്ഥിതിക മുസ്ലിങ്ങള്‍ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഇസ്ലാമല്ലായിരുന്നു, അന്നത്തെ ഇസ്ലാം. തികച്ചും Secular ആയ ഒരിസ്ലാമായിരുന്നു അന്നുണ്ടായിരുന്നത്. പുരോഗമന ചിന്തഗതിക്കാരായിരുന്ന ഖലീഫമാരുടെ അനുഗ്രഹത്തോടെ ഗ്രീക്ക്, പെര്‍ഷ്യന്‍,ഇന്‍ഡ്യന്‍,ബാബിലോണിയന്‍,ഈജിപ്ഷ്യന്‍ നാടുകളിലെ ശാസ്ത്ര പുസ്തകങ്ങള്‍ വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാന്‍ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗം തന്നെ അന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഈ പുസ്തകങ്ങള്‍ പഠിച്ച അന്നത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ അവയെ പരിപോഷിപ്പിച്ചു, പുരോഗമിപ്പിച്ചു.
ഇന്ന് പടിഞ്ഞാറന്‍ നാടുകളിലുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഇതു തന്നെയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഇന്‍ഡ്യയിലും, ചൈനയിലും അറബി നാടുകളിലും, യൂറോപ്പിലുമുണ്ടായ ശാസ്ത്ര പുരോഗതിയെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നു. അവരാരും ഞങ്ങളുടേത് ക്രൈസ്തവ ശാസ്ത്രം ആണെന്ന് കൊട്ടിഘോഷിക്കാറുമില്ല.
നൊബേല്‍ സമ്മാനം നേടിയിയിട്ടുള്ള അബ്ദുസ് സലാം എന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്റെ വാക്കുകള്‍ ഇതാണ്.
"There is only one universal Science; its problems and modalities are international and there is no such thing as Islamic Science just as there is no Hindu Science, nor Jewish Science, no Confucian Science, nor Christian science".
ശാസ്ത്ര വിഷയത്തില്‍ മൊഹമ്മദീയരോട് യൂറോപ്പിനു കടപ്പാടുണ്ടെങ്കില്‍, മൊഹമ്മദീയര്‍ക്ക്, ഗ്രീക്കുകാരോടും, ഇന്‍ഡ്യക്കരോടും, ഈജിപ്തുകാരോടും, ബാബിലോണിയക്കാരോടും, പേര്‍ഷ്യക്കാരോടും, അതിലേറെ കടപ്പാടുണ്ട്.
മറ്റുള്ളവര്‍ രൂപപ്പെടുത്തിയവയെ പരിഷക്കരിച്ചതല്ലാതെ ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക രംഗത്ത് പുതിയ ഒരു സംഭാവനയും അറബി ശാസ്ത്രം നല്‍കിയിട്ടില്ല.
>>>>2) Robert Briffault in the "Making of Humanity"
Discussion as to who was the originator of the experimental method....are part of the colossal misinterpretation of the origins of European civilization. The experimental method of Arabs was by Bacon's time widespread and eagerly cultivated throughout Europe".<<<<<
വസ്തുതകളെ വളച്ചൊടിക്കുന്ന മറ്റൊരു പ്രസ്താവനയാണിത്. Experimental Method എന്നത് അറബികളുടെ സംഭവനയല്ല. അറബികള്‍ അത് വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നത് ശരിയാണ്. അതേക്കുറിച്ച് ഗ്രീക്കുകാരില്‍ നിന്നും മനസിലാക്കിയ അറബി ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ശാസ്ത്ര സങ്കേതിക രംഗത്ത് അത് വിജയകരമായി ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. പുരാതന ഇന്‍ഡ്യന്‍, ഈജിപ്ഷ്യന്‍,ഗ്രീക്ക്,ബാബിലോണിയന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ Experimental Methodology ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. Experimental Method ന്റെ ചരിത്രം ഇതാണ്.
An Egyptian medical textbook, the Edwin Smith papyrus, (circa 1600 BC), applies the following components: examination, diagnosis, treatment and prognosis, to the treatment of disease, which display strong parallels to the basic empirical method of science and according to G. E. R. Lloyd played a significant role in the development of this methodology.
By the middle of the first millennium BC in Mesopotamia, Babylonian astronomy had evolved into the earliest example of a scientific astronomy, as it was "the first and highly successful attempt at giving a refined mathematical description of astronomical phenomena." According to the historian Asger Aaboe, "all subsequent varieties of scientific astronomy, in the Hellenistic world, in India, in Islam, and in the West - if not indeed all subsequent endeavor in the exact sciences - depend upon Babylonian astronomy in decisive and fundamental ways."
It was the ancient Greeks who engaged in the earliest forms of what is today recognized as a rational theoretical science, with the move towards a more rational understanding of nature which began at least since the Archaic Period (650 BC – 480 BC) with the Presocratic school. Thales was the first to refuse to accept supernatural, religious or mythological explanations for natural phenomena, proclaiming that every event had a natural cause. Leucippus, went on to develop the theory of atomism — the idea that everything is composed entirely of various imperishable, indivisible elements called atoms. This was elaborated in great detail by Democritus. Similar atomist ideas emerged independently among ancient Indian philosophers of the Nyaya, Vaisesika and Buddhist schools.
മുകളിലുള്ള ലേഖന ഭാഗം തെളിയിക്കുന്നത്, Experimental Methodolgy അറബികളുടെ കണ്ടുപിടുത്തമല്ല എന്നതാണ്. അവര് അതിനെ, അതിനു മുമ്പുള്ളവര്‍ ഉപയോഗിച്ചതിനേക്കാളും ഭംഗിയായി ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്നതാണു ശരി.
>>>>>(3) George Sarton in the "Introduction to the History of Science"
"In Greek mathematics, the numbers could expand only by the laborious process of addition and multiplication. Khwarizmi's algebraic symbols for numbers contain within themselves the potentialities of the infinite. So we might say that the advance from arithmetic to algebra implies a step from being to 'becoming' from the Greek universe to the living universe of Islam. <<<<<
തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു പരാമര്‍ശമാണിതും. ആള്‍ജിബ്ര ഇസ്ലാമിനും എത്രയോ കാലം മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നു. ബാബിലോണിയക്കാരും, ഇന്‍ഡ്യക്കാരുമാണിത് ഇസ്ലാമിനു മുന്നേ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഇന്‍ഡ്യന്‍ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ആള്‍ജിബ്രയാണ്, താനുപയോഗിച്ചതെന്നും സ്ഫുടം ചെയ്തെടുത്തതെന്നും Khwarizmi തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്.
ആള്‍ജിബ്രയുടെ ചരിത്രത്തേക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ലേഖനത്തില്‍ നിന്നും.
While the word algebra comes from the Arabic language (al-jabr, الجبر literally, restoration) and much of its methods from Arabic/Islamic mathematics, its roots can be traced to earlier traditions, most notably ancient Indian mathematics, which had a direct influence on Muhammad ibn Mūsā al-Khwārizmī (c. 780–850). He learned Indian mathematics and introduced it to the Muslim world through his famous arithmetic text, Book on Addition and Subtraction after the Method of the Indians. He later wrote The Compendious Book on Calculation by Completion and Balancing, which established algebra as a mathematical discipline that is independent of geometry and arithmetic.
The roots of algebra can be traced to the ancient Babylonians, who developed an advanced arithmetical system with which they were able to do calculations in an algorithmic fashion. The Babylonians developed formulas to calculate solutions for problems typically solved today by using linear equations, quadratic equations, and indeterminate linear equations.
The Hellenistic mathematicians Hero of Alexandria and Diophantus as well as Indian mathematicians such as Brahmagupta continued the traditions of Egypt and Babylon, though Diophantus' Arithmetica and Brahmagupta's Brahmasphutasiddhanta are on a higher level. For example, the first complete arithmetic solution (including zero and negative solutions) to quadratic equations was described by Brahmagupta in his book Brahmasphutasiddhanta. Later, Arabic and Muslim mathematicians developed algebraic methods to a much higher degree of sophistication. Although Diophantus and the Babylonians used mostly special ad hoc methods to solve equations, Al-Khwarizmi was the first to solve equations using general methods. He solved the linear indeterminate equations, quadratic equations, second order indeterminate equations and equations with multiple variables.
The Greek mathematician Diophantus has traditionally been known as the "father of algebra" but in more recent times there is much debate over whether al-Khwarizmi, who founded the discipline of al-jabr, deserves that title instead. Those who support Diophantus point to the fact that the algebra found in Al-Jabr is slightly more elementary than the algebra found in Arithmetica and that Arithmetica is syncopated while Al-Jabr is fully rhetorical.
ആള്‍ജിബ്ര ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗമാക്കി രൂപപ്പെടുത്തിയത് Al Khwarizmi ആണ്. അതിലപ്പുറം അത് അറബികളുടെ സംഭാവനയല്ല.
>>>>"We have reason to believe that when, during the crusades, Europe at last began to establish hospitals, they were inspired by the Arabs of near East....The first hospital in Paris, Les Quinze-vingt, was founded by Louis IX after his return from the crusade 1254-1260." <<<<<<<
ചരിത്രത്തിന്റെ വികലമായ വായനയില്‍ നിന്നേ ഇതുപോലെ ഒരു പ്രസ്താവന ഉണ്ടാകൂ. ആശുപത്രികള്‍ എന്ന ആശയം ഇസ്ലാമിനും എത്രയോ മുന്നേ ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിമുണ്ടായിരുന്നു. യൂറോപ്പ് ഭരിച്ചിരുന്ന റോമാ സാമ്രാജ്യത്തില്‍ തന്നെ അതുണ്ടായിരുന്നു.
ആശുപത്രികളുടെ ചരിത്രം വിവരിക്കുന്ന ഒരു ലേഖനഭാഗം.
Institutions created specifically to care for the ill also appeared early in India. Fa Xian, a Chinese Buddhist monk who travelled across India ca. 400 CE, recorded in his travelogue.
"The heads of the Vaisya [merchant] families in them [all the kingdoms of north India] establish in the cities houses for dispensing charity and medicine. All the poor and destitute in the country, orphans, widowers, and childless men, maimed people and cripples, and all who are diseased, go to those houses, and are provided with every kind of help, and doctors examine their diseases. They get the food and medicines which their cases require, and are made to feel at ease; and when they are better, they go away of themselves."
The earliest surviving encyclopedia of medicine in Sanskrit is the Carakasamhita (Compendium of Caraka). This text, which describes the building of a hospital, is dated by Dominik Wujastyk of the University College London from the period between 100 BCE and CE150.
According to Dr.Wujastyk, the description by Fa Xian is one of the earliest accounts of a civic hospital system anywhere in the world and, coupled with Caraka’s description of how a clinic should be equipped, suggests that India may have been the first part of the world to have evolved an organized cosmopolitan system of institutionally-based medical provision.
King Ashoka is said to have founded at least eighteen hospitals ca. 230 B.C., with physicians and nursing staff, the expense being borne by the royal treasury.
According to the Mahavamsa, the ancient chronicle of Sinhalese royalty, written in the sixth century A.D., King Pandukabhaya of Sri Lanka(reigned 437 BC to 367 BC) had lying-in-homes and hospitals (Sivikasotthi-Sala) built in various parts of the country. This is the earliest documentary evidence we have of institutions specifically dedicated to the care of the sick anywhere in the world. Mihintale Hospital is the oldest in the world. Ruins of ancient hospitals in Sri Lanka are still in existence in Mihintale, Anuradhapura, and Medirigiriya.
The first teaching hospital where students were authorized to practice methodically on patients under the supervision of physicians as part of their education, was the Academy of Gundishapur in the Persian Empire. One expert has argued that "to a very large extent, the credit for the whole hospital system must be given to Persia"
The Romans created valetudinaria for the care of sick slaves, gladiators, and soldiers around 100 B.C., and many were identified by later archeology..
The adoption of Christianity as the state religion of the Roman Empire drove an expansion of the provision of care. The First Council of Nicaea in 325 A.D. urged the Church to provide for the poor, sick, widows, and strangers; it ordered the construction of a hospital in every cathedral town. Among the earliest were those built by the physician Saint Sampson in Constantinople and by Basil, bishop of Caesarea. The latter was attached to a monastery and provided lodgings for poor and travelers, as well as treating the sick and infirm. There was a separate section for lepers.
ഇസ്ലാം ഉണ്ടാകുന്നതിനും നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ മുന്നേ റോമാ സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ആശുപത്രികളുണ്ടായിരുന്നു. അതെങ്ങനെ ഇസ്ലാമിന്റെ സംഭാവനയാകും? ഇസ്ലാമിക സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ആശുപത്രികളുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന്റെ അര്‍ത്ഥം, മറ്റിടങ്ങളിലോ അതിനു മുന്നെയോ ആശുപത്രികല്‍ ഇല്ലായിരുന്നു എന്നതല്ല.
ചരിത്രത്തിന്റെ വികല വായനയില്‍ പലരും പല അസംബന്ധങ്ങളും വായിച്ചെടുക്കും. ഹുസൈനേപ്പോലുള്ള വര്‍ഗ്ഗിയ കോമരങ്ങള്‍ അതൊക്കെ എന്തോ മഹത്തായ കാര്യങ്ങളെന്ന നിലയില്‍ അവതരിപ്പിക്കും. അല്‍പ്പജ്ഞാനികളായ cheer girls കയ്യടിക്കും. പ്രചരണവും കൊടുക്കും.
>>>>>Kaalidaasan:
ഏത് മുഖ്യധാരാ ചരിത്ര പണ്ഡിതനാണ്, അറബ് മുസ്ലിം ശാസ്ത്രജ്ഞന് എന്നു പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത്?
January 26, 2011 1:30 PM
See the documentary evidence for the characterization of ARAB-ISLAM-MUSLIM:<<<<
ഇസ്ലാമിന്റെ സുവര്‍ണ്ണയുഗം എന്ന പേരില്‍ ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തിന്റെ എല്ലാ മുന്നേറ്റങ്ങളും അറബികളുടെ വകയാണെന്ന വിചിത്രമായ ഒരു വാദം ഇസ്ലാമിസ്റ്റുകള്‍ സ്വീകരിച്ചു കാണാറുണ്ട്. ഇതേക്കുറിച്ച് വിശദമായി ഞാന്‍ മറ്റൊരു പോസ്റ്റില്‍ പ്രതിപാദിച്ചിരുന്നു.
ഞാന്‍ സുബൈറിനോട് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിനുത്തരം പറയാനായി ഹുസൈന്‍ ഒരു ഇസ്ലാമിക വെബ് സൈറ്റായ സൈബെറിസ്ഥാനില്‍ നിന്നും ചിലതൊക്കെ പകര്‍ത്തി വച്ചിട്ടുണ്ട്.
അവയേപ്പറ്റി ചില വിശദീകരണങ്ങള്‍.
>>>>>"(1) John William Draper in the "Intellectual Development of Europe"
I have to deplore the systematic manner in which the literature of Europe has continued to put out of sight our obligations to the Muhammadans. Surely they cannot be much longer hidden. Injustice founded on religious rancour and national conceit cannot be perpetuated forever. The Arab has left his intellectual impress on Europe".<<<<<<
ഇത് തെറ്റിദ്ധാരണ പരത്തുന്ന ഒരു പരാമര്‍ശമാണ്. അറബി ശാസ്ത്രം എന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് ബാഗ്ദാദ് കേന്ദ്രമാക്കി ഇസ്ലാമിലെ Mutazilah കാലഘട്ടത്തില്‍ ഉന്നതി പ്രാപിച്ച ശാസ്ത്ര മുന്നേറ്റമാണ്. യാഥാസ്ഥിതിക മുസ്ലിങ്ങള്‍ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഇസ്ലാമല്ലായിരുന്നു, അന്നത്തെ ഇസ്ലാം. തികച്ചും Secular ആയ ഒരിസ്ലാമായിരുന്നു അന്നുണ്ടായിരുന്നത്. പുരോഗമന ചിന്തഗതിക്കാരായിരുന്ന ഖലീഫമാരുടെ അനുഗ്രഹത്തോടെ ഗ്രീക്ക്, പെര്‍ഷ്യന്‍,ഇന്‍ഡ്യന്‍,ബാബിലോണിയന്‍,ഈജിപ്ഷ്യന്‍ നാടുകളിലെ ശാസ്ത്ര പുസ്തകങ്ങള്‍ വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാന്‍ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗം തന്നെ അന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഈ പുസ്തകങ്ങള്‍ പഠിച്ച അന്നത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ അവയെ പരിപോഷിപ്പിച്ചു, പുരോഗമിപ്പിച്ചു.
ഇന്ന് പടിഞ്ഞാറന്‍ നാടുകളിലുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഇതു തന്നെയാണു ചെയ്യുന്നത്. ഇന്‍ഡ്യയിലും, ചൈനയിലും അറബി നാടുകളിലും, യൂറോപ്പിലുമുണ്ടായ ശാസ്ത്ര പുരോഗതിയെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നു. അവരാരും ഞങ്ങളുടേത് ക്രൈസ്തവ ശാസ്ത്രം ആണെന്ന് കൊട്ടിഘോഷിക്കാറുമില്ല.
നൊബേല്‍ സമ്മാനം നേടിയിയിട്ടുള്ള അബ്ദുസ് സലാം എന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്റെ വാക്കുകള്‍ ഇതാണ്.
"There is only one universal Science; its problems and modalities are international and there is no such thing as Islamic Science just as there is no Hindu Science, nor Jewish Science, no Confucian Science, nor Christian science".
ശാസ്ത്ര വിഷയത്തില്‍ മൊഹമ്മദീയരോട് യൂറോപ്പിനു കടപ്പാടുണ്ടെങ്കില്‍, മൊഹമ്മദീയര്‍ക്ക്, ഗ്രീക്കുകാരോടും, ഇന്‍ഡ്യക്കരോടും, ഈജിപ്തുകാരോടും, ബാബിലോണിയക്കാരോടും, പേര്‍ഷ്യക്കാരോടും, അതിലേറെ കടപ്പാടുണ്ട്.
മറ്റുള്ളവര്‍ രൂപപ്പെടുത്തിയവയെ പരിഷക്കരിച്ചതല്ലാതെ ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക രംഗത്ത് പുതിയ ഒരു സംഭാവനയും അറബി ശാസ്ത്രം നല്‍കിയിട്ടില്ല.
>>>>2) Robert Briffault in the "Making of Humanity"
Discussion as to who was the originator of the experimental method....are part of the colossal misinterpretation of the origins of European civilization. The experimental method of Arabs was by Bacon's time widespread and eagerly cultivated throughout Europe".<<<<<
വസ്തുതകളെ വളച്ചൊടിക്കുന്ന മറ്റൊരു പ്രസ്താവനയാണിത്. Experimental Method എന്നത് അറബികളുടെ സംഭവനയല്ല. അറബികള്‍ അത് വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നത് ശരിയാണ്. അതേക്കുറിച്ച് ഗ്രീക്കുകാരില്‍ നിന്നും മനസിലാക്കിയ അറബി ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ശാസ്ത്ര സങ്കേതിക രംഗത്ത് അത് വിജയകരമായി ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. പുരാതന ഇന്‍ഡ്യന്‍, ഈജിപ്ഷ്യന്‍,ഗ്രീക്ക്,ബാബിലോണിയന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ Experimental Methodology ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. Experimental Method ന്റെ ചരിത്രം ഇതാണ്.
An Egyptian medical textbook, the Edwin Smith papyrus, (circa 1600 BC), applies the following components: examination, diagnosis, treatment and prognosis, to the treatment of disease, which display strong parallels to the basic empirical method of science and according to G. E. R. Lloyd played a significant role in the development of this methodology.
By the middle of the first millennium BC in Mesopotamia, Babylonian astronomy had evolved into the earliest example of a scientific astronomy, as it was "the first and highly successful attempt at giving a refined mathematical description of astronomical phenomena." According to the historian Asger Aaboe, "all subsequent varieties of scientific astronomy, in the Hellenistic world, in India, in Islam, and in the West - if not indeed all subsequent endeavor in the exact sciences - depend upon Babylonian astronomy in decisive and fundamental ways."
It was the ancient Greeks who engaged in the earliest forms of what is today recognized as a rational theoretical science, with the move towards a more rational understanding of nature which began at least since the Archaic Period (650 BC – 480 BC) with the Presocratic school. Thales was the first to refuse to accept supernatural, religious or mythological explanations for natural phenomena, proclaiming that every event had a natural cause. Leucippus, went on to develop the theory of atomism — the idea that everything is composed entirely of various imperishable, indivisible elements called atoms. This was elaborated in great detail by Democritus. Similar atomist ideas emerged independently among ancient Indian philosophers of the Nyaya, Vaisesika and Buddhist schools.
മുകളിലുള്ള ലേഖന ഭാഗം തെളിയിക്കുന്നത്, Experimental Methodolgy അറബികളുടെ കണ്ടുപിടുത്തമല്ല എന്നതാണ്. അവര് അതിനെ, അതിനു മുമ്പുള്ളവര്‍ ഉപയോഗിച്ചതിനേക്കാളും ഭംഗിയായി ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്നതാണു ശരി.
>>>>>(3) George Sarton in the "Introduction to the History of Science"
"In Greek mathematics, the numbers could expand only by the laborious process of addition and multiplication. Khwarizmi's algebraic symbols for numbers contain within themselves the potentialities of the infinite. So we might say that the advance from arithmetic to algebra implies a step from being to 'becoming' from the Greek universe to the living universe of Islam. <<<<<
തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു പരാമര്‍ശമാണിതും. ആള്‍ജിബ്ര ഇസ്ലാമിനും എത്രയോ കാലം മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നു. ബാബിലോണിയക്കാരും, ഇന്‍ഡ്യക്കാരുമാണിത് ഇസ്ലാമിനു മുന്നേ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഇന്‍ഡ്യന്‍ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ആള്‍ജിബ്രയാണ്, താനുപയോഗിച്ചതെന്നും സ്ഫുടം ചെയ്തെടുത്തതെന്നും Khwarizmi തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്.
ആള്‍ജിബ്രയുടെ ചരിത്രത്തേക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ലേഖനത്തില്‍ നിന്നും.
While the word algebra comes from the Arabic language (al-jabr, الجبر literally, restoration) and much of its methods from Arabic/Islamic mathematics, its roots can be traced to earlier traditions, most notably ancient Indian mathematics, which had a direct influence on Muhammad ibn Mūsā al-Khwārizmī (c. 780–850). He learned Indian mathematics and introduced it to the Muslim world through his famous arithmetic text, Book on Addition and Subtraction after the Method of the Indians. He later wrote The Compendious Book on Calculation by Completion and Balancing, which established algebra as a mathematical discipline that is independent of geometry and arithmetic.
The roots of algebra can be traced to the ancient Babylonians, who developed an advanced arithmetical system with which they were able to do calculations in an algorithmic fashion. The Babylonians developed formulas to calculate solutions for problems typically solved today by using linear equations, quadratic equations, and indeterminate linear equations.
The Hellenistic mathematicians Hero of Alexandria and Diophantus as well as Indian mathematicians such as Brahmagupta continued the traditions of Egypt and Babylon, though Diophantus' Arithmetica and Brahmagupta's Brahmasphutasiddhanta are on a higher level. For example, the first complete arithmetic solution (including zero and negative solutions) to quadratic equations was described by Brahmagupta in his book Brahmasphutasiddhanta. Later, Arabic and Muslim mathematicians developed algebraic methods to a much higher degree of sophistication. Although Diophantus and the Babylonians used mostly special ad hoc methods to solve equations, Al-Khwarizmi was the first to solve equations using general methods. He solved the linear indeterminate equations, quadratic equations, second order indeterminate equations and equations with multiple variables.
The Greek mathematician Diophantus has traditionally been known as the "father of algebra" but in more recent times there is much debate over whether al-Khwarizmi, who founded the discipline of al-jabr, deserves that title instead. Those who support Diophantus point to the fact that the algebra found in Al-Jabr is slightly more elementary than the algebra found in Arithmetica and that Arithmetica is syncopated while Al-Jabr is fully rhetorical.
ആള്‍ജിബ്ര ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗമാക്കി രൂപപ്പെടുത്തിയത് Al Khwarizmi ആണ്. അതിലപ്പുറം അത് അറബികളുടെ സംഭാവനയല്ല.
>>>>"We have reason to believe that when, during the crusades, Europe at last began to establish hospitals, they were inspired by the Arabs of near East....The first hospital in Paris, Les Quinze-vingt, was founded by Louis IX after his return from the crusade 1254-1260." <<<<<<<
ചരിത്രത്തിന്റെ വികലമായ വായനയില്‍ നിന്നേ ഇതുപോലെ ഒരു പ്രസ്താവന ഉണ്ടാകൂ. ആശുപത്രികള്‍ എന്ന ആശയം ഇസ്ലാമിനും എത്രയോ മുന്നേ ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിമുണ്ടായിരുന്നു. യൂറോപ്പ് ഭരിച്ചിരുന്ന റോമാ സാമ്രാജ്യത്തില്‍ തന്നെ അതുണ്ടായിരുന്നു.
ആശുപത്രികളുടെ ചരിത്രം വിവരിക്കുന്ന ഒരു ലേഖനഭാഗം.
The earliest documented institutions aiming to provide cures were Egyptian temples. In ancient Greece, temples dedicated to the healer-god Asclepius, known as Asclepieia (Greek:Ασκληπιεία, sing. Asclepieion Ασκληπιείον), functioned as centers of medical advice, prognosis, and healing.
Institutions created specifically to care for the ill also appeared early in India. Fa Xian, a Chinese Buddhist monk who travelled across India ca. 400 CE, recorded in his travelogue.
"The heads of the Vaisya [merchant] families in them [all the kingdoms of north India] establish in the cities houses for dispensing charity and medicine. All the poor and destitute in the country, orphans, widowers, and childless men, maimed people and cripples, and all who are diseased, go to those houses, and are provided with every kind of help, and doctors examine their diseases. They get the food and medicines which their cases require, and are made to feel at ease; and when they are better, they go away of themselves."
The earliest surviving encyclopedia of medicine in Sanskrit is the Carakasamhita (Compendium of Caraka). This text, which describes the building of a hospital, is dated by Dominik Wujastyk of the University College London from the period between 100 BCE and CE150.
According to Dr.Wujastyk, the description by Fa Xian is one of the earliest accounts of a civic hospital system anywhere in the world and, coupled with Caraka’s description of how a clinic should be equipped, suggests that India may have been the first part of the world to have evolved an organized cosmopolitan system of institutionally-based medical provision.
King Ashoka is said to have founded at least eighteen hospitals ca. 230 B.C., with physicians and nursing staff, the expense being borne by the royal treasury.
According to the Mahavamsa, the ancient chronicle of Sinhalese royalty, written in the sixth century A.D., King Pandukabhaya of Sri Lanka(reigned 437 BC to 367 BC) had lying-in-homes and hospitals (Sivikasotthi-Sala) built in various parts of the country. This is the earliest documentary evidence we have of institutions specifically dedicated to the care of the sick anywhere in the world. Mihintale Hospital is the oldest in the world. Ruins of ancient hospitals in Sri Lanka are still in existence in Mihintale, Anuradhapura, and Medirigiriya.
The first teaching hospital where students were authorized to practice methodically on patients under the supervision of physicians as part of their education, was the Academy of Gundishapur in the Persian Empire. One expert has argued that "to a very large extent, the credit for the whole hospital system must be given to Persia"
The Romans created valetudinaria for the care of sick slaves, gladiators, and soldiers around 100 B.C., and many were identified by later archeology..
The adoption of Christianity as the state religion of the Roman Empire drove an expansion of the provision of care. The First Council of Nicaea in 325 A.D. urged the Church to provide for the poor, sick, widows, and strangers; it ordered the construction of a hospital in every cathedral town. Among the earliest were those built by the physician Saint Sampson in Constantinople and by Basil, bishop of Caesarea. The latter was attached to a monastery and provided lodgings for poor and travelers, as well as treating the sick and infirm. There was a separate section for lepers.
ഇസ്ലാം ഉണ്ടാകുന്നതിനും നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ മുന്നേ റോമാ സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ആശുപത്രികളുണ്ടായിരുന്നു. അതെങ്ങനെ ഇസ്ലാമിന്റെ സംഭാവനയാകും? ഇസ്ലാമിക സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ആശുപത്രികളുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന്റെ അര്‍ത്ഥം, മറ്റിടങ്ങളിലോ അതിനു മുന്നെയോ ആശുപത്രികല്‍ ഇല്ലായിരുന്നു എന്നതല്ല.
ചരിത്രത്തിന്റെ വികല വായനയില്‍ പലരും പല അസംബന്ധങ്ങളും വായിച്ചെടുക്കും. ഹുസൈനേപ്പോലുള്ള വര്‍ഗ്ഗിയ കോമരങ്ങള്‍ അതൊക്കെ എന്തോ മഹത്തായ കാര്യങ്ങളെന്ന നിലയില്‍ അവതരിപ്പിക്കും. അല്‍പ്പജ്ഞാനികളായ cheer girls കയ്യടിക്കും. പ്രചരണവും കൊടുക്കും.
