കാണാതെ വിശ്വസിക്കാത്ത തോമാ.

യേശു ക്രിസ്തു ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റ ശേഷം ശിഷ്യന്മാര്‍ക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ബൈബിളില്‍ ഒരു പരാമര്‍ശമുണ്ട്. യേശു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട സമയത്ത് തോമസ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മറ്റു ശിഷ്യന്മാര്‍ പറഞ്ഞിട്ടും തോമസിനു വിശ്വാസമായില്ല. യേശുവിനെ നേരിട്ടു കണ്ടാലേ വിശ്വസിക്കൂ എന്ന വാശിയിലായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ആ തോമസിന്റെ അവസ്ഥയിലാണ്, യുവരാജാവു രാഹുല്‍ ഗാന്ധി.

ലോകത്തിലെ ദരിദ്രരില്‍ 50% ഇന്‍ഡ്യയിലാണെന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടുകളൊന്നും വിശ്വസിക്കാനുള്ള മണ്ടത്തരമൊന്നും ഈ മഹാപ്രതിഭയുടെ തലമണ്ടയില്‍ ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് ദരിദ്രരുടെ ജീവിതവും ദുഖവും ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തോമസിനേപ്പോലെ കണ്ടു മാത്രമേ ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ തോമ വിശ്വസിക്കൂ.
 
ഇന്‍ഡ്യയിലെ ദാരിദ്ര്യത്തേക്കുറിച്ച് ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ടാണു താഴെ.

World Food Programme.

Nearly 50 percent of the world's hungry live in India, a low-income, food-deficit country.

Around 35 percent of India's population - 350 million - are considered food-insecure, consuming less than 80 percent of minimum energy requirements.

Nutritional and health indicators are extremely low. Nearly nine out of 10 pregnant women aged between 15 and 49 years suffer from malnutrition and anaemia.

Anaemia in pregnant women causes 20 percent of infant mortality. More than half of the children under five are moderately or severely malnourished, or suffer from stunting

ഐക്യരഷ്ട്രാസഭയിലെ എക്സ് ഗുമസ്ഥനും ഇപ്പോള്‍ കേന്ദ്ര ട്വിറ്റര്‍ വകുപ്പ് മന്ത്രിയുമായ ശശി തരൂര്‍ അഭിപ്രയപ്പെട്ടതിങ്ങനെയാണ്.

Dr. Shashi Tharoor: Understanding India.

Though we have more dollar billionaires than in any country in Asia — even more than Japan, which has been richer longer — we also have 260 million people living below the poverty line. And it’s not the World Bank’s poverty line of $1 a day, but the Indian poverty line, which in the rural areas is 360 rupees a month, or thirty cents a day – in other words, a line that’s been drawn just this side of the funeral pyre.

Where paradoxes reign supreme

And yet, clichés are clichés because they are true, and the paradoxes of India say something painfully real about our society.

The paradoxes go well beyond the nature of our entry into the 21st century. Our teeming cities overflow while two out of three Indians still scratch a living from the soil. We have been recognised, for all practical purposes, as a leading nuclear power, but 600 million Indians still have no access to electricity and there are daily power cuts even in the nation’s capital.

We seem to find less space in our papers to note that though we have more dollar billionaires than in any country in Asia - even more than Japan, which has been richer longer - we also have 260 million people living below the poverty line. And it’s not the World Bank’s poverty line of $1 a day, but the Indian poverty line of Rs 360 a month, or 30 cents a day - in other words, a line that’s been drawn just this side of the funeral pyre.

ഇനി ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെയും അവിടത്തെ മുന്‍ ഗുമസ്തന്റെയും റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമാണെങ്കില്‍, കേന്ദ്ര മന്ത്രി കുമാരി ഷെല്‍ജ ഈ വര്‍ഷം പുറത്തിറക്കിയ ഒരു ഇന്‍ഡ്യന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടുണ്ട്. അത് താഴെ.

http://www.undp.org.in/index.php?option=com_content&view=article&id=538&Itemid=568/

 Titled -- ‘India: Urban Poverty Report 2009’ -- Kumari Selja, Minister for Housing and Urban Poverty Alleviation, launched the report. “The pace of urbanization in India is set to increase, and with it, urban poverty and urban slums, despite 62 percent of GDP now being generated in towns and cities,” the minister stated. The report is part of UNDP project supporting the government to evolve a national strategy for urban poor.

http://www.undp.org.in/index.php?option=com_content&view=article&id=540&Itemid=646

Urban India has a high incidence of poverty despite being hailed as an engine of growth and instrument of globalization. Eighty-one million people subsist in urban areas on incomes that are below the poverty line. The pace of urbanization in India is set to increase, and with it, urban poverty and urban slums. However, public policy measures for urban India have lacked focus and proper allocation of funds. There is thus an urgent need at the national level to document the key issues in urban poverty, to assess the tasks at hand, and plan for the future.

http://www.undp.org.in/content/factsheets/PovertyReduction/INDIA-URBAN-POVERTY-REPORT-2009.pdf

INDIA: URBAN POVERTY REPORT 2009

Urban poverty in India remains high, at over 25 percent. Over 80 million poor people live inthe cities and towns of India. (Source: National Sample Survey Organisation’s survey report).This is roughly equal to the population of Egypt.

Poor people live in slums which are overcrowded, often polluted and lack basic civic amenities like clean drinking water, sanitation and health facilities. Most of them are involved in informal sector activities where there is constant threat of eviction, removal, confiscation of goods and almost non-existent social security cover. A substantial portion of the benefits provided by public agencies are cornered by middle and upper income households. 54.71 percent of urban slums have no toilet facility. Most free community toilets built by state government or local bodies are rendered unusable because of the lack of maintenance.

As per the 2001 census, the total urban homeless population is 7, 78,599 people. Delhi had 3.1 percent of the national level, and Bihar and Tamil Nadu had 1.6 percent and 7.3 percent respectively. Many people interviewed chose the streets because paying rent would mean no savings and therefore no money sent back home and hence the street was the only option for them. Their condition is chiefly linked to their lack of adequate shelter. In Delhi, for over a 100,000 homeless people, the government runs 14 night shelters with a maximum capacity of 2,937 people, which is only 3 percent of the homeless people in the city. Outside in the walled city of Delhi, private contractors called thijawalahs rent out quilts (winter) and plastic sheets (monsoon) for five rupees a night. Iron cots are rented for 15 rupees a night. 71 percent said
that they had no friends. In a study of homeless populations, homeless men, women and children in four cities reported that they were beaten by the police at night and driven away from their make-shift homes/shelters.
 
 
മുകളില്‍  പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പ്രകാരം രാഹുല്‍ ഗാന്ധി താമസിക്കുന്ന 10 ജനപഥ് ഉള്‍പ്പെടുന്ന ഡെല്‍ഹി നഗരത്തില്‍ മാത്രം ഇന്‍ഡ്യയിലെ പട്ടണ വാസികളായ ദരിദ്രരില്‍ 3 % താമസിക്കുന്നുണ്ട്.

പക്ഷെ അടുത്തുള്ളതു കാണാന്‍ കണ്ണില്ലാത്ത രാഹുല്‍ ദാരിദ്ര്യം തേടിപ്പോയത് ഉത്തര്‍ പ്രദേശിലെ ദളിതന്റെയും ആദിവാസികളുടെയും അടുത്തേക്കാണ്.

ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ പണത്തിന്റെയും ഭക്ഷണത്തിന്റെയും കുറവാണ്, ഇന്‍ഡ്യയിലെ ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ കാരണങ്ങള്‍ എന്നാണു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. ഇതല്ലാതെ ഇനി വേറെ എന്തു കാരണമാണ്, ഈ ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ പിന്നിലെന്നറിയാനാണോ ഇദ്ദേഹം ദളിതന്റെ കുടിലില്‍ അന്തിയുറങ്ങുന്നത്?

ദളിതരുടെ കുടിലില്‍ അന്തിയുറങ്ങുന്നത് ദരിദ്രരുടെ അവസ്ഥ നേരിട്ട് മനസിലാക്കാനാണത്രെ. രാഹുലിന്റെ വാക്കുകള്‍.

"ദരിദ്രരുടെ വീടുകള്‍ തേടിയാണ് ഞാന്‍ പോകുന്നത്. അല്ലാതെ ദളിത് വീടുകള്‍ തേടിയല്ല യാത്ര. ദാരിദ്ര്യമനുഭവിക്കുന്നവരുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ , അനുഭവങ്ങള്‍ , അവരുടെ മുഖമാണ് ഞാന്‍ അന്വേഷിക്കുന്നത്. അവരുടെ കാര്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കലാണ് പ്രധാനം. ഞാന്‍ ഓരോ സംസ്ഥാനത്ത് ചെല്ലുമ്പോഴും എന്നെ ദരിദ്രരുടെ വീടുകളില്‍ കൊണ്ടുപോകണമെന്നാണ് ഞാന്‍ പാര്‍ ട്ടിക്കാരോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. അത്തരം ഇടങ്ങളില്‍ ചെല്ലുമ്പോഴും അവരുടെ ജാതി ഞാന്‍ ചോദിക്കാറില്ല. അവരുടെ ജീവിത പ്രശ്നങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് എന്റെ ഉത്ക്കണ്ട. ജാതിയെന്ന ചട്ടക്കൂട് മാധ്യമങ്ങളുടെ മനസ്സിലാണുള്ളത്.ജാതി സമ്പ്രദായത്തില്‍ എനിക്ക് വിശ്വാസമില്ല. എന്റെ പഠനങ്ങള്‍ എന്റെ ജീവിതാവസാനംവരെ തുടരുകയും ചെയ്യും"-

ദരിദ്രരേക്കുറിച്ച് പഠിക്കാനാണെങ്കില്‍ ഡെല്‍ഹിയിലെ ദരിദ്രരുടെ അടുത്തു പോയാല്‍ മതി. അല്ലാതെ കരിമ്പൂച്ചകളുടെ അകമ്പടിയില്‍ പ്രത്യേക വിമാനത്തില്‍ ഡെല്‍ഹിയില്‍ നിന്നും കൊണ്ടുപോകുന്ന പ്രത്യേക വാഹനത്തില്‍ കഷ്ടപ്പെട്ട് ദരിദ്രരുടെ കുടിലുകള്‍ അന്വേഷിച്ച് ഉത്തര്‍ പ്രദേശിന്റെ വനാന്തര്‍ഭാഗത്തേക്കോ ഇന്‍ഡ്യയുടെ മറ്റു ഭഗങ്ങളിലേക്കോ പോകേണ്ടതില്ല.

കിരീടം തലയില്‍ വന്നു വീഴുന്നതിനു മുമ്പ് പലതും കണ്ടുതന്നെ ബോധ്യപ്പെടാന്‍ ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു അദ്ദേഹം.

അതിനു വേണ്ടി അഴകിയ രാവണന്റെ വേഷം കെട്ടുന്നു. ആ നാടകങ്ങള്‍ കണ്ട് കണ്ണു മഞ്ഞളിച്ചു പോയ ഒരു ഭക്തന്റെ വാക്കുകള്‍ ഇതാണ്.

ഫാറൂഖ്കോളേജി വിദ്യാര്‍ ത്ഥികളുമായി സംവദിച്ച് മടങ്ങും വഴി പാലാഴി ഒലീവ് ഹോട്ടലിലെ പൊറോട്ടയും കൂടെ പാലും പഞ്ചസാരയും പിന്നെ രണ്ടുകപ്പ് കാപ്പിയും കുടിച്ചു താന്‍ പറയുന്നത് തന്നെ പ്രവര്‍ ത്തിക്കുന്നു എന്നു മറ്റുള്ളവര്‍ ക്ക് കാണിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു! ഹോട്ടലില്‍ കയറിയ ഉടന്‍ കാപ്പിയാണ് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. കഴിക്കാന്‍ പൊറോട്ട മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന് കടക്കാര്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു പൊറോട്ടയാകാം എന്ന് മറുപടി. ഒപ്പം വന്നവര്‍ ക്കും ഓരോ പൊറോട്ടയും കാപ്പിയും നല്‍ കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പൊറോട്ടയ്ക്ക് കറിയായി ആവശ്യപ്പെട്ടത് പാലും പഞ്ചസാരയും. എല്ലാം രുചിയോടെ കഴിച്ചശേഷം ഒരു ഗ്ലാസ് കാപ്പികൂടി ആവശ്യപ്പെട്ടു. കാപ്പിയുടെ രുചിയെ പ്രശംസിക്കാനും മറന്നില്ല.

ദരിദ്രര്‍ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം പൊറോട്ടയും പാലും പഞ്ചസരയുമാണെന്നത് ഏതായാലും പുതിയ അറിവാണ്. പഞ്ചനക്ഷത്ര ഹോട്ടലില്‍ താമസിക്കുന്നത് ശശി തരൂരിന്റെ ശൈലിയാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭക്തര്‍ പാടി നടക്കുന്നുണ്ടിപ്പോഴും. അതേ ശ്രേണിയില്‍ വരും ദരിദ്രന്റെ ഭക്ഷണം പൊറോട്ടയും പാലും പഞ്ചസാരയുമാണെന്ന പുതിയ സങ്കീര്‍ത്തനവും.

ദരിദ്രരുടെ കുടിലുകള്‍ തേടിയുള്ള ഈ ഭാരതയാത്രയിലെ ഒരു താവളമായിരുന്നു, കേരളവും. കേരളത്തില്‍ വന്ന യുവരാജാവു നടത്തിയ മുകളില്‍ ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്ന പ്രസ്താവനയിലെ ചില പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ അതിശയകരം തന്നെ.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചില മൊഴിമുത്തുകള്‍ തങ്ക ലിപികളില്‍ ആലേഖനം ചെയ്യേണ്ടവയാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും ജാതിയെന്ന ചട്ടക്കൂട് മാധ്യമങ്ങളുടെ മനസ്സിലാണുള്ളത്, എന്ന വാക്കുകള്‍ . ഇത്ര നിരുത്തരവാദപരമായ ഒരു പ്രസ്താവന സംഘപരിവാരികളുടെ വായില്‍ നിന്നേ ഇതു വരെ വന്നിട്ടുള്ളു. സുബോധമുള്ള ആരും ഇന്നു വരെ ഇതു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകില്ല. ജീവിതാവസാനംവരെ പഠനങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്നാലും എന്തെങ്കിലും ഫലമുണ്ടാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പഠിക്കാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വിരളമാണ്. പഠിച്ചില്ലെങ്കിലെന്താ, കിരീടം തലയില്‍ വരാനുള്ളതല്ലേ. വിധിയെ ട്വിറ്റര്‍ മന്ത്രിക്കു പോലും തടുക്കനാകുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.

ഇന്‍ഡ്യയില്‍, ദാരിദ്ര്യമനുഭവിക്കുന്നവരുടെ ആവശ്യങ്ങളും , അനുഭവങ്ങളും എന്താണെന്ന് ഈ ദന്തഗോപുര വാസിക്കറിയില്ല എന്നത് ശരിയാണ്. കാരണം അത് അറിയാനുള്ള അവസരം അദ്ദേഹത്തിനു കിട്ടിയിട്ടില്ല ഇതു വരെ. വായില്‍ സ്വര്ണ്ണ കരണ്ടിയുമായി ജനിച്ചുപോയ ഹതഭാഗ്യനായ ഒരു സാധു!!.

ഇന്‍ഡ്യയിലെ ദാരിദ്ര്യം എന്നാല്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള പാങ്ങില്ലാത്തതാണെന്ന് മനുഷ്യ ജന്മമെടുത്ത ഏത് ജീവിക്കും അറിയാം. പക്ഷെ രാഹുല്‍ ഗാന്ധി എന്ന ജീവിക്ക് അത് നേരിട്ട് ദരിദ്രരുടെ കുടിലില്‍ പോയാലേ അറിയാന്‍ സാധിക്കൂ. ബുദ്ധി വികസിച്ചു വരുന്നതേ ഉള്ളല്ലോ.

ദരിദ്രന്റെ അനുഭവം വിശന്നു വയറു പൊരിയുന്നതാണെന്നും മനുഷ്യ ജീവികള്‍ക്കൊക്കെ അറിയാം. അതെങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നു എന്ന് ഏതെങ്കിലും ദരിദ്രന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ആസ്വദിക്കുന്ന രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയുടെ ഈ ക്രൂരമായ തമാശക്ക് ഒരു നല്ല നമസ്കാരം പറയാതെ വയ്യ.

കേരളത്തിലെ ദരിദ്രരുടെ മുഖം കണ്ട് അത്മരതി സുഖം അനുഭവിക്കാന്‍ രാഹുല്‍ ഗാന്ധി എഴുന്നള്ളിയ വാഹനത്തെ കൊണ്ടുവന്ന ഒരു ചിത്രം ദേശാഭിമാനി പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതാണു താഴെ.

ഉണ്ടിരുന്ന നായര്‍ക്കൊരു വിളി എന്നു പറഞ്ഞപോലെ, രാജകുമാരനു കോഴിക്കോട്ടു വച്ച് പള്ളിയുറക്കതിനു മുമ്പൊരു മോഹമുദിച്ചു. രാത്രിയില്‍ തന്നെ നഗരത്തിലെ ദരിദ്രരെ ഒന്നു കണ്ട് നിര്‍വൃതിയടയണം. അതിനായി 10 മണിക്ക് തിരുവടികള്‍ നഗരപ്രദക്ഷിണത്തിനിറങ്ങി. സുരക്ഷ ചുമതലയുണ്ടായിരുന്ന പാവം പോലീസുകാര്‍ വീട്ടില്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവരോടൊക്കെ തിരിയെ വരാന്‍ ഉടന്‍ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള്‍ തികച്ചും ഗ്രാമ്യമായ കോഴിക്കോടന്‍ ശൈലിയില്‍ അസ്സിസ്റ്റന്റ് കമ്മീഷണര്‍ ഈ ചങ്ങായീടെ ലൊക്കേഷന്‍ എവിടെയാണ്, എന്നു ചോദിച്ചു. രാജകുമാരന്റെ തൃപ്പാദങ്ങള്‍ എവിടെയാണു പള്ളികൊള്ളുന്നതെന്നറിയാന്‍ അന്വേഷിച്ചതാണു പാവം പോലിസുകാരന്‍ . കോഴിക്കോടന്‍ Slang ഇന്‍ഡ്യക്കാര്‍ ഉപയോഗിച്ചാല്‍ കഴുത്തു വെട്ടിക്കൊല്ലുന്ന കാലമല്ലേ. കോണ്‍ഗ്രസുകാര്‍ക്കൊക്കെ അമേരിക്കന്‍ Jargon  അല്ലേ പഥ്യം. പരാതി മുല്ലപ്പള്ളിയില്‍ വരെ എത്തി എന്നാണേറ്റവും പുതിയ റിപ്പോര്‍ട്ട്.

രാഹുല്‍ ഗാന്ധി ട്രൈയിനില്‍ രണ്ടാം ക്ളാസ് കമ്പാര്‍ട്ട് മെന്റില്‍ യാത്ര ചെയ്തപ്പോള്‍ അത് പ്രതീകാത്മകമായ ഒരു പ്രവര്‍ത്തിയാണെന്നു കരുതിയിരുന്നു. സമ്പത്തിക മന്ദ്യത്തില്‍ ചെലവു ചുരുക്കുക എന്ന സദുദ്ദേശപരമായ ലക്ഷ്യം അതിന്റെ പിന്നിലുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് കോടിക്കണക്കിനാളുകള്‍ വിശ്വസിച്ചു. ആ വിശ്വാസം വെറുമൊരു സങ്കല്‍പ്പമാണെന്നു രാഹുല്‍ ഗാന്ധി തന്നെ തെളിയിക്കുന്നു. വ്യോമസേനയുടെ പ്രത്യേക വിമാനത്തില്‍ വെടിയുണ്ട ഏല്‍ക്കാത്ത വാഹനം കൊണ്ടുവന്ന് ആടിയ ഈ നടാകം വളരെ തരം താണതായി പോയി. ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ മുഖ ദര്‍ശനം ഇത്ര ചെലവേറിയതാണെന്ന് ഇന്‍ഡ്യക്കാര്‍ കരുതിയിട്ടില്ല. ഈ കോടിക്കണക്കിനു പണം നല്‍കിയല്‍ ദാരിദ്രന്റെ പട്ടിണി കുറച്ചെങ്കിലും മാറിക്കിട്ടും. ആ പണം പാവങ്ങള്‍ക്ക് കൊടുത്തിട്ട്, ദാരിദ്ര്യത്തേക്കുറിച്ച് പഠിക്കാന്‍ കുമാരി ഷെല്‍ജ പുറത്തിറക്കിയ പുസ്തകം വായിച്ചാല്‍ പോരെ?